Kedatuan Sriwijaya

Citakan:Infobox Former Country Citakan:Sejarah Indonesia Citakan:Sejarah Malaysia Sriwijaya (atawa disambat jua Śrīvijaya; {{{3}}}; Citakan:Lang-su; bahasa Thai: ศรีวิชัย, Siwichai) adalah salah satu kadatuan bahari nang suah badiri di pulau Sumatra wan banyak mambari ujak di Asia Tunggara (hususnya cakupan Nusantara) lawan dairah kakuasaan badasarakan pata mambantang matan Sumatra, Kapulauan Riau, Bangka Belitung, Singapura, Samananjung Malaya (bangaran lain jua: Samananjung Kra), Thailand, Kamboja, Vietnam Selatan, Kalimantan, Jawa Barat, wan Jawa Tangah.[1][2] Dalam basa Sanskerta, sri bamakna "bacahaya" atawa "gamilang", wan wijaya bamakna "kamanangan" atawa "kajayaan",[2] maka ngaran Sriwijaya bamakna "kamanangan nang gilang-gemilang". Kaandakan indung banua Sriwijaya parak lawan Kuta Palembang, pasnya di higa Sungai Musi. Sriwijaya tadiri matan sajumlah palabuhan nang saling bahubungan di intangan Salat Malaka.[3]

Bukti awal pasal kaandakan kadatuan ngini baasal matan abat ka-7; saikung pandita Tiongkok matan Dinasti Tang, I Tsing, manulis lamun inya mailangi Sriwijaya tahun 671 wan bagana salawas 6 bulan.[4][5] Imbahnya prasasti nang panuhanya pasal Sriwijaya baandak jua wayah abat ka-7, yaitu prasasti Kedukan Bukit di Palembang, bertarikh 682.[6]

Kaunduran ujak Sriwijaya tahadap dairah bawahannya mula manyusut marga babarapa paparangan[2] di antaranya tahun 1025 sarangan Rajendra Chola I matan Koromandel, imbahnya tahun 1183 kakuasaan Sriwijaya di bawah kandali kadatuan Dharmasraya.[7] Imbah karuntuhannya, kadatuan ngini kada diingat lagi wan kaandakannya hanyar dikatahui pulang imbah pancungulan (publikasi) tahun 1918 matan sajarawan Parancis George Cœdès dari École française d'Extrême-Orient.[8]

  1. ^ Cœdès, George (1930). "Les inscriptions malaises de Çrivijaya". Bulletin de l'Ecole français d'Extrême-Orient (BEFEO). 30 (1-2): 29–80. 
  2. ^ a b c Munoz, Paul Michel (2006). Early Kingdoms of the Indonesian Archipelago and the Malay Peninsula. Singapore: Editions Didier Millet. ISBN 981-4155-67-5. 
  3. ^ Reid, Anthony (2014). Sumatera Tempo Doeloe. Depok: Komunitas Bambu. ISBN 979-3731-94-x. 
  4. ^ Gabriel Ferrand, (1922), L’Empire Sumatranais de Crivijaya, Imprimerie Nationale, Paris, “Textes Chinois”
  5. ^ Junjiro Takakusu, (1896), A record of the Buddhist Religion as Practised in India and the Malay Archipelago AD 671-695, by I-tsing, Oxford, London.
  6. ^ Casparis, J.G. (1975). Indonesian palaeography: a history of writing in Indonesia from the beginnings to C. A, Part 1500. E. J. Brill. ISBN 90-04-04172-9. 
  7. ^ Muljana, Slamet (2006). F.W. Stapel, ed. Sriwijaya. PT. LKiS Pelangi Aksara. ISBN 978-979-8451-62-1. 
  8. ^ Cœdès, George (1918). "Le Royaume de Çriwijaya". Bulletin de l'Ecole français d'Extrême-Orient (BEFEO). 18 (6): 1–36. 

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Tubidy